اتواسکلروزیس (Otosclerosis) یکی از شایع ترین علل کم شنوایی پیشرونده در بزرگسالان است که بر استخوانچه ‌های گوش میانی که مسئول انتقال صدا هستند، اثر می‌گذارد. بیشتر اوقات، هنگامی فرد به آن مبتلا می‌شود که بافت استخوانی در گوش میانی به شکلی ناهنجار اطراف استخوان رکابی رشد می‌کند و به تدریج با پیشرفت این بیماری کاهش شنوایی ایجاد شده و ممکن است به حدی برسد که فرد را در امور روزمره دچار مشکل کند. عوامل موثر در بروز اتواسکلروز هنوز به‌ صورت قطعی شناخته نشده است اما اغلب در خانواده‌ سابقه ابتلا به این بیماری مشاهده می‌شود. با این وجود، همیشه سابقه خانوادگی قبلی وجود ندارد و در صورت وجود سابقه خانوادگی، ابتلا به اتواسکلروز قطعی نیست. از دیگر عوامل بروز این بیماری، بارداری است که در حین بارداری یا بلافاصله پس از آن بروز می کند. معمولا، اتواسکلروز هر دو گوش را تحت تاثیر قرار می‌دهد، اگرچه در بیشتر موارد ابتدا از یک گوش شروع می شود. وزوز گوش، سرگیجه و یا مشکلات تعادلی نیز در افراد مبتلا به اتواسکلروز دیده شده است. تشخیص بیماری به طور معمول شامل بررسی وضعیت پزشکی و سوابق سلامت خانواده فرد، آزمون های شنوایی‌ شامل آزمون های دیاپازونی، تیمپانومتری، رفلکس اکوستیک، ادیومتری و نیز سی ‌تی اسکن است. درمان اتواسکلروز بستگی به شرایط فرد و میزان علایم دارد. با توجه به میزان افت شنوایی و سایر عوامل فردی، متخصصان ممکن است روش تماشا و انتظار (watch and wait) را توصیه کنند که در این روش، ارزیابی های شنوایی شناسی باید به طور منظم انجام شود. بسیاری از افراد مبتلا به اتواسکلروز از سمعک برای جبران کم شنوایی استفاده می‌کنند. همچنین، در صورت پیشرفت اتواسکلروز، جراحی "استاپدکتومی" پیشنهاد می شود. در این روش، استخوانچه رکابی یا تمامی زنجیره استخواچه ای جدا شده و با پروتز استخوانچه مصنوعی جایگزین می شود.