قطع عضو به دلایل گوناگونی صورت می گیردکه شایع ترین دلایل آن شامل عدم خون رسانی مناسب به اعضای بدن، تروما و آسیب دیدگی های شدید بدن (مثلا در نتیجه ی تصادف)، تومورهای سرطان استخوان، عفونت شدید و سرمازدگی می باشد. قطع عضو در اندام تحتانی شامل قطع از نیمه ی پا، قطع از مچ پا، قطع عضو از زیر زانو و... است.

قطع عضو زیر زانو یکی از رایج ترین قطع عضوها در جهان است و ساخت پروتز مناسب برای فرد دچار قطع عضو اهمیت بسیاری دارد. پروتز وسیله ای ست که در امتداد بدن و به عنوان جانشینی برای عضو از دست رفته استفاده می شود. پروتزها انواع گوناگونی دارند، مانند پروتزهای مکانیکی، الکترونیکی و پروتزهای زیبایی.

پس از انجام جراحی قطع عضو بیمار می بایست پروتز فوری دریافت کند تا هم تمرین راه رفتن با آن را آغاز کند و هم مراحل روحی روانی پذیرش این اتفاق برایش راحت تر طی شود.

پروتز یا اندام مصنوعی با توجه به شرایط بیمار ساخته می شود. مثلا نوع قطع عضو، میزان قدرت باقی مانده در اندام بیمار و وضعیت سلامت فرد تاثیر بسیاری در تعیین نوع و روش ساخت پروتز دارد. شغل بیمار و فعالیت های روزانه ی او نیز عاملی بسیار مهم در تعیین نوع قطعات پروتز است. عادت کردن به استفاده از پروتز زمان بر است و نیاز به مصرف انرژی بسیاری دارد.

یکی از مهم ترین نکات در تعیین مناسب بودن پروتز، شبیه بودن راه رفتن فرد به راه رفتن عادی است. به دلیل از دست دادن مفصل مچ پا و جایگزینی آن با پنجه ی پروتزی، راه رفتن فرد قدری تغییر می کند که با تنظیم مناسب زوایا و اجزای پروتز می توان به راه رفتنی متقارن و عادی نزدیک شد.