افتادگی مچ پا عارضه ای ست که میلیون ها نفر در جهان به آن دچار هستند. مبتلایان به این عارضه در بالا اوردن مچ پا دچار مشکل هستند. این مساله در نتیجه ی ضعف یا فلج عضلات جلویی ساق روی می دهد و علاوه بر افراد سکته مغزی، افرادی که دچار فلج مغزی و ام اس، مشکلات عصبی محیطی یا دیستروفی عضلانی هستند نیز ممکن است دچار علائم مشابهی باشند. چنین فردی تمایل به کشیدن پا بر روی زمین دارد که خطر افتادن را افزایش می دهد. فرد مبتلا در جهت دهی انگشتان به سمت بدن، و حرکت مچ به داخل و خارج مشکل دارد. چنین مساله ای، چرخه ی صحیح راه رفتن را دچار مشکل می کند و فرد به ناچار، به هنگام راه رفتن پای خود را بیشتر از حد معمول بالا می برد تا پنجه پا به زمین کشیده نشود.
یکی از وسایل درمانی که در این عارضه به کار می رود ارتوز «مچ پا-پا» است. ارتوزها وسایل درمانی هستند که روی بدن قرار می گیرند و به بی حرکت کردن و اصلاح حرکت بدن کمک می کنند. ارتوز «مچ پا-پا» به عنوان موثرترین وسیله در پایدار کردن مچ، اصلاح جهت حرکت مفصل، و در صورت لزوم، بی حرکت کردن آن در افرادی است که دچار افتادگی مچ پا هستند. این ارتوز به دو شکل مفصل دار و بدون مفصل، برای کاهش حرکت رو به پایین مچ از طریق حمایت قسمت جلویی پا و مچ در طی فعالیت طراحی شده است. نوع بدون مفصل این ارتوز در موارد شدید عارضه به کار می رود. مثلا زمانی که به همراه «افتادگی پا» انقباض دائمی عضلات نیز وجود داشته باشد. این ارتوز با محدود کردن دامنه ی حرکت مچ، روند راه رفتن فرد را بهبود می بخشد. انواع مفصل دار آن که ممکن است دارای فنر برای کمک به حرکت روبه بالای مچ باشند، در موارد خفیف تر عارضه به کار می روند و راه رفتن بهتری را برای فرد فراهم می کنند. این ارتوز در زمانی که فرد دچار انقباض دائمی باشد به کار نمی رود. کاربردهای دیگر این ارتوز ایجاد پایداری در مچ پاست که در شرایط مختلف برای بیمارانی مانند افراد مبتلا به CP، سکته مغزی، شکستگی ها، در رفتگی ها و کشیدگی های مچ به کار می رود.