امروزه گروهی از داروها شناسایی شده اند که باعث آسیب به سیستم شنوایی و تعادل و ایجاد اختلال در عملکرد این سیستم ها می شوند. این داروها را می توان به دسته های زیر تقسیم نمود:

 آنتی بیوتیک های آمینوگلیکوزید (جنتاماسین، استرپتومایسین، آمیکاسین، نئومایسین،کانامایسین، توبرامایسین و ...)، ضدالتهاب ها (از نوع غیر استروئیدی برای کاهش و کنترل درد)، داروهای دیورتیک (ادرار آور)، داروهای ضدمالاریا (کینین و کلروکین)، داروهای شیمی درمانی (سیس پلاتینوم و ...) و داروهای موضعی گوش (پروپیلن گلیکول و ...)

داروهای آمینوگیلکوزید از طریق وارد شدن به مایع گوش داخلی (پری لنف) می توانند سیستم شنوایی یا تعادل گوش را درگیر کنند. در ادیوگرام، کم شنوایی به صورت افت حسی عصبی در فرکانس های بالا دیده می شود. داروهایی مانند استرپتومایسین و جنتامایسین به صورت اولیه، بر سیستم تعادل فرد اثر می گذارند.

از جمله داروهای ضد التهابی، می توان به آسپرین اشاره نمود که گاهی با مصرف آن، فرد دچار کم شنوایی حسی عصبی با درجه ملایم تا متوسط به صورت برگشت پذیر همراه با وزوز گوش می گردد. از دیگر داروهای این دسته، می توان به ناپروکسن و بروفن اشاره کرد که در برخی موارد می تواند باعث کم شنوایی شود که غالبا این کم شنوایی دائمی می باشد. داروهای دیورتیک نیز باعث کم شنوایی حسی عصبی به صورت موقت می شوند که پس از قطع داروها این کم شنوایی برطرف می گردد. گروه دیگر، داروهای مورد استفاده در شیمی درمانی مانند سیس پلاتین هستند که با توجه به مدت زمان و دوز استفاده شده باعث کم شنوایی حسی عصبی دوطرفه به شکل قرینه می شوند.

بطور کلی، جهت بررسی اثرات داروهای اتوتوکسیک، شنوایی شناس از آزمونهای ادیومتری، OAE و آزمون های تعادلی استفاده می کند. با توجه به اثرات مختلف و متفاوت داروها بر سیستم شنوایی و تعادل، انجام آزمون های تخصصی شنوایی و تعادلی به صورت دوره ای در این افراد توصیه می گردد.