متخصصان معتقدند که تلویزیون هیچگونه بار آموزشی مثبت برای کودکان زیر 2 سال ندارد. بدتر این که تماشای آن مانع از انجام فعالیت‌های مفیدی مثل برقراری ارتباط و تعامل کودکان با دیگران و بازی کردن می‌شود. در واقع مانع از انجام فعالیت‌هایی است که باعث رشد مغز کودک می‌شوند. کودکان در بازی و ارتباطات واقعی می‌توانند یادگیری موثرتری نسبت به تماشای آن موضوعات در صفحه تلویزیون داشته باشند.
یکی از اثرات تلویزیون بر کودکان این است که وقتی کودک شما مدام پای تلویزیون باشد، فرصت کافی برای تقویت و توسعه مهارت‌هایی چون زبان، خلاقیت، فعالیت‌ها و مهارت‌های حرکتی و اجتماعی نخواهد داشت. این دست از مهارت‌ها با بازی کردن، کشف و شهود، گفتگو و ارتباط با دیگران، در 2 سال ابتدایی زندگی شکل می‌گیرند (یعنی زمانی حیاتی و مهم برای توسعه مغز). برای نمونه، مهارت زبانی کودک با تماشای منفعلانه تلویزیون تقویت نمی‌شود. در واقع، در گفتگوهای واقعی با دیگران و در بستر مکالمات واقعی و کاربردی است که کودک قادر به شناخت کلمات و عبارات و استفاده درست از آن‌ها می‌شود. استفاده بیش از حد از تلویزیون ممکن است باعث بروز اختلالات زبانی به خصوص تاخیر در رشد گفتارو زبان کودک شود.
والدین در استفاده از این قبیل ابزارها باید حداکثر دقت را داشته باشند.