کلاس درس، به واسطه حضور سطوح انعکاسی ایجاد کننده بازآوایی و همچنین، سطوح بالای نویز زمینه، محیط شنیداری نسبتا نامطلوبی برای کودکان کم شنوا ایجاد می کند. چنین شرایطی، توانایی دانش آموز برای تمایز و ادراک گفتار را کاهش می دهد که به نوبه خود اثرات مخربی بر عملکرد و موفقیت تحصیلی آن ها خواهد داشت. سطوح بالای نویز زمینه در کلاس درس با تضعیف توانایی حافظه کوتاه مدت و بازیابی اطلاعات شنوایی، نیاز به تلاش شنیداری برای ادراک گفتار را افزایش می دهد که در کودکان کم شنوا این مشکلات دو چندان می شود. به علاوه، زمان بازآوایی طولانی، با تخریب نشانه های طیفی و زمانی گفتار، توانایی تشخیص گفتار را کاهش می دهد.

وسایل کمک شنوایی، سیستم هایی هستند که با انتقال مستقیم صدا به فرد کم شنوا و حذف محیط واسط، نسبت سیگنال به نویز را بهبود می بخشند و بازآوایی را کاهش می دهند. نمونه ای از این سیستم ها، مدولاسیون فرکانسی (FM)، مادون قرمز و حلقه القایی هستند. به طور کلی، اجزای اصلی این سیستم ها شامل میکروفون (برای گوینده)، تقویت کننده و گیرنده (برای شنونده) است که به صورت بی سیم و یا دارای سیم در دسترس هستند. وسایل کمک شنوایی، می توانند نقش موثری در یادگیری کودکان دارای مقادیر مختلف کم شنوایی از خفیف تا عمیق، کودکان دچار اختلالات شنوایی مرکزی و یا دارای کم شنوایی یک طرفه در کلاس های آموزشی ایفا کنند.