پاچنبری یک بدشکلی مادرزادی است که در آن پای نوزاد به سمت داخل می چرخد. این چرخش اغلب آنقدر شدید است که کف پای کودک به سمت داخل و یا رو به بالا متمایل می شود. این عارضه یکی از شایع ترین و قدیمی ترین بیماری های بشر است و از هر 1000 نوزاد یکی به این عارضه مبتلاست. پاچنبری در پسرها دوبرابر دخترها رخ می دهد و وجود سابقه ی فامیلی در بروز آن موثر است.
در عارضه ی پاچنبری تاندون هایی که عضلات پا را به استخوان های مچ متصل می کنند کوتاه و سفت می شوند و باعث چرخش مچ به داخل می شوند. این مشکل در طول سه ماهه ی دوم بارداری ایجاد می شود. ممکن است یک یا هر دو پا دچار کلاب فوت باشند، و در صورت عدم درمان باعث بروز مشکلات جدی در راه رفتن می شود. افرادی که در کودکی دچار این عارضه بوده اند در بزرگسالی مستعد بروز آرتروز هستند و پای مبتلا به کلاب فوت گاهی نیم سایز کوچک تر از پای سالم آن هاست.
درمان های غیرجراحی مهم ترین و اولین روش برای درمان پاچنبری هستند. این درمان ها شامل گچ گرفتن و قرار دادن پای نوزاد در وضعیت صحیح ، استفاده از ارتوزها و فیزیوتراپی می باشد. دنیس براون یکی از ارتوزهای مورد استفاده در درمان این بدشکلی است. این وسیله در واقع شامل دو کفش و یا دو ارتوز مچ پا است که بر روی میله ای فلزی و قابل تنظیم قرار گرفته اند. این ارتوز باید دو تا سه سال استفاده شود تا وضعیت اصلاح شده ی مچ حفظ شود. در مواردی که پاچنبری خفیف است می توان از ارتوزهای مچ پا به تنهایی استفاده کرد و برای اصلاح بدشکلی قسمت جلویی پا نیز از کفش های پنجه برعکس (Bebax) بهره برد.
در بعضی موارد کلاب فوت به طور کامل قابل درمان با ارتوز نیست و در این شرایط درمان جراحی برای آنان پیشنهاد می شود. در جراحی کلاب فوت تاندون ها و مفاصل پای کودک اصلاح می شوند و بعد از آن نیز لازم است از ارتوز دنیس براون استفاده شود.