پروتز های اندام فوقانی به وسایلی گفته می شود که جانشین کل یا بخشی از اندام فوقانی فرد مانند دست، مچ، ساعد و یا بازومی شوند. پروتزهای اندام فوقانی کاملا منحصر به فرد هستند و به طور ویژه برای هر فرد توسط متخصص ارتوز و پروتزساخته می شوند.  در ساخت پروتز نکاتی مانند کاربرد پروتز، سن فرد و شغل و میزان فعالیت او در نظر گرفته می شود.

یکی دیگر از موارد مهم در ساخت پروتز سطح قطع عضو و نوع جراحی انجام شده بر روی عضو است. سطح قطع عضو به معنای محلی ست که اندام فرد از آنجا قطع شده است. قطع عضو ممکن است از انگشتان، مچ، میانه ی ساعد، آرنج، میانه ی بازو و کتف انجام شده باشد. بسته به محل قطع عضو و میزان توانایی حرکتی اندام باقی مانده، می توان برای فرد پروتز مناسب را طراحی کرد.

قطع عضو اندام فوقانی ممکن است به صورت یک طرفه و یا دو طرفه رخ دهد. این عارضه موجب کاهش شدید فعالیت روزمره ی فرد می شود و استفاده از پروتز تا حدی این کاهش فعالیت را جبران می کند و فرد به زندگی و فعالیت روزمره باز می گردد.

 با در نظر گرفتن همه ی این موارد پروتز مناسب برای فرد ساخته می شود که امکان انجام فعالیت های روزمره، امور شغلی و ورزشی را به شخص می دهد. مثلا انواعی از پروتز وجود دارند که برای نگه داشتن ابزار کار طراحی شده اند و پروتزهایی هستند که امکان انجام فعالیت ورزشی مانند دوچرخه سواری و تیراندازی را به فرد می دهند.

دسته بندی مختلف پروتز های اندام فوقانی شامل پروتزهای زیبایی، پروتزهای مکانیکی و پروتزهای مایوالکتریک است. پروتزهای زیبایی فاقد کارایی هستند و فقط به منظور حفظ زیبایی و تعادل بدن فرد استفاده می شوند. این پروتزها کاملا شبیه اندام از دست رفته ی فرد هستند و معمولا از جنس سیلیکون ساخته می شوند. پروتزهای زیبایی دارای ظاهری بسیار مناسب هستند اما عملکردی برای فرد ندارند

پروتزهای مکانیکی پروتزهایی هستند که قابلیت حرکت دارند. حرکت در این نوع پروتز با استفاده از نیروی بدن خود فرد انجام می شود. این پروتزها دارای کابل هستند که در زیر لباس قرار می گیرد و با حرکت قسمت های دیگر بدن کشیده می شوند. کشیده شدن این کابل ها موجب باز و بسته شدن انگشتان دست پروتزی می شود. دامنه ی حرکتی پروتز مکانیکی محدود است و ظاهر مناسبی ندارد و افرادی که توانایی جسمی پایینی دارند در استفاده از آن دچار مشکل می شوند.

پروتز مایوالکتریک یکی از پرکاربردترین انواع پروتز است. در این نوع پروتزها حسگری بر روی اندام باقی مانده ی فرد نصب می شود و در نتیجه ی انقباض و انبساط اندام، پالس الکتریکی به موتور الکتریکی پروتز ارسال می شود و انگشتان دست پروتزی باز و بسته می شوند. نوع پیشرفته این پروتزها، پروتزهای هوشمند هستند که محصول پیشرفت های قرن جدید می باشند. پروتزهایی مانند Ilimb و BeBionic دارای انگشتان کاملا متحرک هستند و با توجه به برنامه ریزی کامپیوتری درون آنها قابلیت اجرای انواع گرفتن را دارند. این گونه از پروتزها هر روز در حال پیشرفت و بهبود هستند. پروتزهای مایوالکتریک شباهت بسیاری به بازوی واقعی دارند و به عالت استفاده از باطری نیازی به توان بدنی فرد ندارند و دامنه ی حرکتی آنها بسیار گسترده است، اما قیمت بالا و وزن زیادی دارند