طبق تعریف Goadsby، میگرن یک اختلال مغزی ناتوان کننده است که تناوب منظمی دارد و کنترل سیستم آوران را درگیر می کند. طبق رتبه بندی سازمان جهانی بهداشت، میگرن یکی از 20 بیماری ناتوان کننده است. بیش از 70 درصد از بیماران دچار میگرن، از گیجی یا سرگیجه شکایت دارند که تحت عنوان میگرن دهلیزی شناخته می شود. شیوع میگرن دهلیزی در خانم ها پنج برابر بیشتر از آقایان است. علامت اصلی آن، حمله سرگیجه است که معمولا خود بخود اتفاق می‌افتد. همچنین ممکن است علایمی از جمله احساس عدم تعادل، سبکی‌سر، احساس شناور بودن و حالت تهوع و استفراغ نیز وجود داشته باشد. مدت زمان بروز علایم در حملات میگرنی در افراد مختلف متغیر و ممکن است چند ثانیه، چند دقیقه یا حتی چندین ساعت به طول انجامد. پاتوفیزیولوژی بیماری نامشخص است.

درمان آن مشابه سردرد میگرنی است و معمولا ابتدا با شناسایی عوامل محرک، به ویژه، محرک های غذایی آغاز می گردد. علاوه بر کاهش عوامل محرک، معمولا داروهای خانواده تریپتامین، مهارگرهای دهلیزی و داروهای ضدتهوع برای بیماران تجویز می شود. همچنین، برای آن دسته از بیماران دچار میگرن دهلیزی که ناهنجاری های وضعیتی یا ناهنجاری های دهلیزی ـ چشمی نشان می دهند، انجام توانبخشی دهلیزی در بهبود یا کاهش علایم سودمند خواهد بود.