متن استاتیک شماره 54 موجود نیست
  • 1400/09/14
  • - تعداد بازدید: 32
  • زمان مطالعه : 2 دقیقه
دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شیراز

ماستوئیدیت (Mastoiditis)

ماستوئیدیت یک عفونت باکتریایی است که بر استخوان ماستوئید اثر می گذارد و در کودکان شایع تر است. ارتباط آناتومیکی بین گوش میانی و پوشش مخاطی ماستوئید امکان فرایند التهابی هم زمان مرتبط با این ساختار ها را فراهم می کند.


ماستوئیدیت یک عفونت باکتریایی است که بر استخوان ماستوئید اثر می گذارد و در کودکان شایع تر است. ارتباط آناتومیکی بین گوش میانی و پوشش مخاطی ماستوئید امکان فرایند التهابی هم زمان مرتبط با این ساختار ها را فراهم می کند.

در صورتی که عفونت‌های گوش درمان نشود، اغلب به ماستوئیدیت (Mastoiditis) منجر خواهد شد که با شروع تورم و یا تخلیه ناکافی مخاط ماستوئید، فشاری درون سلول های هوایی ایجاد   می شود که باعث ناراحتی موضعی می شود.
برخی از تظاهرات بالینی این بیماری عبارتند از : احساس پری گوش، درد، عفونت گوش میانی (اوتیت مدیا)، ادم یا تورم پشت گوش و کم شنوایی انتقالی که ممکن است تخریب استخوانچه های گوش میانی و پرده تمپان هم دیده شود. ماستوئیدیت به دو دسته حاد و مزمن تقسیم می شود.

علائم ماستوئیدیت حاد و مزمن مشابه است اما نوع کم شنوایی که ایجاد می شود متفاوت است. ماستوئیدیت حاد ممکن است با شنوایی هنجار یا کم شنوایی انتقالی ملایم و ماستوئیدیت مزمن ممکن است با کم شنوایی آمیخته همراه باشد. عوارضی که به دنبال ماستوئیدیت ایجاد می شود شامل فلج عصب صورتی، مننژیت و کلستاتوم می باشد.

درمان ماستوئیدیت در ابتدا با آنتی بیوتیک انجام می شود و در مواردی که درمان دارویی اثربخش نباشد یک عمل جراحی تحت عنوان ماستوئیدکتومی به منظور تخلیه سلول های هوایی ماستوئید انجام می شود. بدون درمان آنتی بیوتیکی، باکتری‌ها می‌توانند در استخوان‌های جمجمه گسترش پیدا کنند و ممکن است به خون و اندام‌های مغز نیز برسند
. افرادی که دچار تورم و درد شدید گوش هستند، باید این علائم و درمان را جدی بگیرند.
 
 
  • گروه خبری : آخرین اخبار دانشکده,اخبار کتابخانه
  • کد خبری : 51343
کلیدواژه

نظرات

0 نظر برای این مطلب وجود دارد

نظر دهید