امروزه روش جدیدی در درمان توانبخشی تحت عنوان مشاهده ی فعالیت گسترش پیدا کرده است. این رویکرد براساس تئوری نورون های آینه ای مطرح شده است بدین صورت که با انجام یک فعالیت یا مشاهده ی فرد دیگری که آن فعالیت را انجام می دهد، نورون های آینه ای مغز فعال می شوند. هدف از رویکرد مشاهده ی فعالیت، بهبود سازمان دهی عملکرد درون مغز در بیماران نورولوژیک ازجمله سکته مغزی می باشد. در کاردرمانی درکنار رویکرد های درمانی پایه ای، جهت افزایش استقلال بیماران در انجام فعالیت های روزمره زندگی و ارتقاء عملکرد اندام های فوقانی از این رویکرد نیز می توان استفاده کرد. در یک جلسه ی درمانی بیمار به فاصله ی 2 متری از تلویزیون رنگی می نشیند و دست مبتلای خود را روی میز قرار می دهد. ابتدا ویدئویی را مشاهده می کند که عملکرد خاصی از اندام فوقانی مانند برداشتن لیوان و نوشیدن آب را نشان می دهد. سپس همان تمرین را پس از مشاهده ی ویدئو انجام می دهد. این تمرینات از حرکات ساده تا انواع گرفتن و فعالیت های روزمره زندگی(لباس پوشیدن، بستن دکمه و ...) را شامل می شود. برطبق منابع و مقالات موجود بیمار باید حداقل به مدت 8 هفته تمرینات را انجام دهد و تکرار نماید. استفاده از این رویکرد به طور چشمگیری باعث بهبودی در اسپاستی سیتی عضلانی، عملکرد حرکتی اندام فوقانی و فعالیت روزمره زندگی در بیماران نورولوژیک ازجمله سکته مغزی شده است.