دیابت شیرین به گروهی از اختلالات متابولیک گفته می شود که وجه مشترک آن ها افزایش قند خون است. مسیر شنوایی به دلیل نیاز بالای متابولیک، ارگان هدف برای اثرات بیماری زایی افزایش قند خون محسوب می شود. اختلالات متابولیک ناشی از افزایش گلوکز، منجر به بروز عوارضی در سیستم شنوایی هم از نظر آناتومیک و هم فیزیولوژیک می شود. مکانیزم های متعددی برای بروز اختلالات شنوایی در دیابت پیشنهاد شده که شامل ضخیم شدن دیواره و تنگی مجرای سرخرگ شنوایی داخلی، میلین زدایی عصب شنوایی - دهلیزی، میکروآنژیوپاتی عروق غشای پایه و قند دار شدن پروتئین های گوش داخلی می باشد. در مطالعات متعدد، وقوع کم شنوایی حسی عصبی دیررس و پیشرونده و نیز کاهش سرعت انتقال عصبی در مسیرهای شنوایی ساقه مغز در این بیماران گزارش شده است. بر اساس نتایج مطالعات، کاهش شنوایی در بیماران دیابتی شیوع نسبتا بالایی دارد؛ بنابراین، هر بیمار دچار کاهش شنوایی حسی ـ عصبی بدون علت مشخص را باید از نظر وجود دیابت مورد بررسی قرار داد. از سوی دیگر، بیماران دیابتی، به ویژه افراد سالمند و افراد دچار عوارض میکروآنژیوپاتی، باید از نظر وجود اختلالات شنوایی مورد بررسی قرار گیرند.