شکستگی استخوان بازو (هومروس) یکی از شکستگی های رایج است. هومروس استخوانی بلندی است که بین شانه و آرنج قرار می گیرد و شکستگی ممکن است در قسمت بالایی، در قسمت وسط و یا نزدیک به آرنج در آن روی دهد.

در صورتیکه استخوان هومروس در نتیجه ی شکستگی چند تکه نشده باشد و یا استخوان دچار جابجایی نشده باشد درمان رایج آن قرار دادن انتهای شکسته ی استخوان ها در کنار هم و بی حرکت نگه داشتن آن قسمت است. برای این منظور پزشک ارتوپد بازوی بیمار را گچ می گیرد و از یک آویز شانه ای برای راحت و بی حرکت نگه داشتن کل بازو و دست بهره می گیرد.

استفاده از گچ برای بی حرکت نگه داشتن بازو درمانی با محدودیت هایی چون وزن بالای گچ، عدم امکان نظافت قسمت های زیر گچ و خارش زیاد آن منطقه، بی حرکت کردن مفاصل مجاور استخوان شکسته (که باعث کم شدن توانایی حرکت فرد می شود) و... . مواجه است. جایگزین مناسب برای گچ استفاده از ارتوز سارمینتو است. ارتوز سارمینتو هم به عنوان جانشینی برای گچ، و هم به عنوان درمان مکمل گچ استفاده می شود. این ارتوز با فشرده کردن بافت نرم اطراف شکستگی و بی حرکت کردن آن منطقه فرصت استخوان سازی را فراهم می کند.

ارتوز سارمینتو به صورت دو تکه از جنس ترموپلاستیک (معمولا پلی اتیلن) ساخته می شود. داخل این ارتوز با فوم پوشانده می شود تا برای پوست بیمار آزاردهنده نباشد. بر روی بدنه ی ارتوز چند بند قرار گرفته که با محکم و یا شل کردن آنها می توان فشار ارتوز را تنظیم کرد. در صورتیکه شکستگی در قسمت بالای هومروس باشد لبه ی بالایی ارتوز را تا روی مفصل شانه امتداد می دهند و اگر شکستگی نزدیک به آرنج باشد با محدود کردن مفصل آرنج امکان بهبود بهتر را برای بازو فراهم می کنند.

ارتوز سارمینتو هم با قالب گیری از بازوی بیمار و هم با اندازه گیری ساخته می شود. این ارتوز سبک، قابل شستشو و راحت است و با پیشرفت بهبودی بیمار می توان میزان فشار را تغییر داد و یا لبه های ارتوز را دوباره شکل داد تا با شرایط جدید بیمار متناسب باشد.

ارتوز سارمینتو در شکستگی های استخوان بازو (با جابجایی کم)، تومورهای استخوانی که در آن امکان شکستن استخوان هست، پس از باز کردن گچ در شکستگی ها و پس از جراحی استخوان یا بافت بازو استفاده می شود. در زمان استفاده از این ارتوز، به منظور تاثیر بهتر می توان از یک آویز شانه ای نیز استفاده کرد.